De Tuinen van Weldadigheid in Veenhuizen

Laatst was ik toch in Veenhuizen, voor de voorstelling van het Pauperparadijs? De dag na de voorstelling gingen we naar De Tuinen van Weldadigheid, en dat was zo fijn dat ik daar een apart blog over wilde schrijven. Bij dezen dus!

We hadden ons voorgenomen om na het ontbijt bij het echte hotel (bepaald niet armoedig, trouwens) nog even een kijkje te nemen bij de Tuinen. Daarna zouden we zoetjesaan weer naar het mooie Brabant tuffen. De rest van Veenhuizen hadden we al gedaan, alleen de Tuinen wilden we nog van onze 'to do' lijst afstrepen. Nou.. Dat eventjes lukte niet. We kwamen er gewoon niet weg! Kijk maar en je snapt vast waarom.

Helemaal Wabi Sabi toch?

De Tuinen zijn niet alleen mooi, ze zijn ook groot! Als je van planten en bloemen houdt, kun je er uren dwalen. Ik ben nooit zo'n flora en faunamens geweest, als kind sleepte m'n vader ons altijd mee naar de Flevohof. Vreselijk! Voor mijn gevoel stonden we uren in van die stinkende, benauwde kassen! Te kijken naar paprika's en tomaten. Hebben ze in de supermarkt ook, hoor! En waar stond ik in De Tuinen van Weldadigheid? Ja hoor, een kas. En ik vond het geweldig!

Vlinder op bolhoed

Prachtige bloemen he? En helemaal met deze vlinders erbij. Tientallen foto's heb ik genomen, ik bleef maar op de knop van het toestel drukken. Genieten! Ook zonder camera, trouwens. :)

Pipowagen annex pauperhotel

Dit is de deur van een pipowagen, een van de pauperhotels. Ik vond de kleuren zo mooi bij elkaar passen, helemaal wabi sabi!

Moeder met kroost

Moeder kip weet waarschijnlijk niet hoeveel geluk ze heeft dat ze overal kan rondscharrelen in De Tuinen van Weldadigheid, samen met haar kroost. Ik zie bijna nooit meer kuikens, jullie?

Het eenzame bankje

En ja hoor, weer een eenzaam bankje! Zo sneu, ben je zo'n mooie kleur blauw geschilderd, hangen er boven je allemaal sappige appels en nog zit er niemand op je. Sterker nog, tegenover dit bankje stond een ander bankje en daar stonden gewoon glazen met lege flessen wijn op! Dat was dus wel een populair bankje. Zielig toch? Ik ben er dus maar even op gaan zitten. Gezellig!

Na heerlijk op m'n blote pootjes door de tuin te hebben gebanjerd, belandde ik op het terras. 'Even' wat vocht bijtanken en daarna naar huis. Maar nee, het was zo gezellig, de sfeer was zo relaxed dat we binnen de boel nog bekeken, ik nog een boek scoorde (het zal ook eens niet), alle ins en outs van de Tuinen hoorde. En daarna wilden we nog steeds niet weg. Maar ja. Dus: ben je een keer in de buurt: gaan. Genieten gegarandeerd. En mocht je groene vingers hebben en wat tijd over, dan kunnen Lambert en Jolanda je vast gebruiken als vrijwilliger. Ik heb nog voorgesteld dat ik tegen de plantjes zou praten, maar daar hadden ze helaas geen vacatures voor. Toch jammer.