Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










maandag 31 maart 2014

Comfort zone enzo by Mirjam Down Under

Men zegt dat het goed voor je is, af en toe die comfortzone uit. Je horizon verbreden. En dat er een raam opengaat als er een deur gesloten wordt. Maar als die deur keihard in je snufferd dichtgegooid wordt, dan komt dat best hard aan. Dat is behoorlijk schrikken. Miss Dorise Down Under kan daarover meepraten. Vandaag was het haar laatste dag in de comfortzone.

Maar dat raam, dat vindt ze vast en zeker. En om in Down Under termen te blijven; zeker weten dat ze op haar pootjes terecht zal komen, daarvan is Miss Down Under overtuigd. Vanuit de veilige comfortzone wenst ze Miss Dorise heel veel succes! Maar eerst... genieten van de Rust!

zondag 30 maart 2014

Zusje by Mirjam Down Under

Grappig, hoe dat gaat. Ook al viert je zusje alweer haar 37ste verjaardag, toch blijft ze het kleine zusje. Happy B-Day Zusje Down Under! Hierbij nog een bosje bloemen, speciaal voor jou. :)
X van je grote zus

vrijdag 28 maart 2014

Trippie & the Beach


Miss Down Under gaat binnenkort een tripje maken. Zal ze met het busje gaan of toch met de cabrio? Wat denken jullie? 
 

Anne was vandaag op het strand te vinden. Vermoeiend hoor, zo'n stranddag. Wat deden jullie vandaag? 

Fijn weekend! 
X M&A

woensdag 26 maart 2014

Toet by Mirjam Down Under


Gisteren ging de toet weer naar de garage. Winterbandjes eraf, zomerbandjes erop, jeuj! Toet werd ook nog even nagekeken. Heel handig, de garage zit min of meer om de hoek bij het werk. Ik dump de toet 's ochtends daar en de heren brengen me dan naar het werk. En 's avonds pikken ze me weer op. Tenminste... Dat is de bedoeling. De vorige keer waren ze me vergeten! Stond ik daar te blauwbekken. Dat gebeurt Miss Down Under maar een keer, he? Aan het eind van de dag maar gebeld of toet al klaar is. "Momentje Mevrouw, ik ga even zoeken". Boel momentjes later: "Mevrouw, hij zou klaar moeten zijn, maar ik kan de sleutel nergens vinden." Pardon?? Ik zag toet al aan naar het einde van de horizon scheuren. Zonder mij. Ik weet het, ik heb een levendige verbeelding. Nog meer momentjes later: "Ik heb 'm gevonden, ze zijn 'm aan het wassen!" Pardon? "Ja, dat hoort bij onze service." Na! Aangezien ik aan een vrij ernstige vorm van autowasfobie lijd, was ik daar natuurlijk heel blij mee. Beetje jammer: het was alleen aan de buitenkant. Volgende keer beter heren!

Noot van de auteuse: tuurlijk weet ik wel dat het wasbeurtje ergens in de kosten zit. Maar ach, ben toch blij!

maandag 24 maart 2014

Zon! by Mirjam Down Under

Wat een heerlijke dag! Okay, het begon behoorlijk regenachtig, maar toen zaten we toch op de bank met een flinke kop thee. De lunchbreak brachten de Gravinnetjes in het park door. Wat een zaligheid. Vrouwtje genoot van het zonnetje, de bloesem en de vogels. Anne van de ganzen- en eendenpoep. Hebben we thuis niet!

zondag 23 maart 2014

Lalalatte en vanallesnogwat





Miss Anne, mijn personal assistent! 101 Woonideeën vroeg laatst op IG om foto's van je thuiswerkplek. Je foto kon dan in het magazine komen, altijd leuk! Kaza Maria werd een klein beetje opgeruimd, de laptop werd vervangen door deze fijne tiepmasjien, Miss Anne werd op tafel getild. Kortom alles werd uit de kast getrokken. En...... we hebben niet gewonnen. Na! Belachelijk natuurlijk. Maar we delen onze foto graag met jullie, aangezien jullie 'm vast wel op waarde weten te schatten. :)

Het was een fijne week... Met het vasten gaat het goed, hoewel ik het wijntje en het lekkertje afgelopen weekend behoorlijk miste. Dit weekend al weer veel minder. Het is niet eens zozeer de smaak, het gaat meer om de gewoonte en het idee van gezelligheid. Het weekend is voor mij de tijd van gezelligheid, lekker thuis, niet werken en daar hoort meestal iets te eten en te drinken bij. Nu ook wel, maar dan een kop thee en een kaasje uit het vuistje. Ik heb wel gezondigd.. Het was nog steeds Restaurantweek (toch knap dattie twee weken duurt) en afgelopen dinsdag ging ik naar Cordial in Oss. Een sterrenrestaurant, toe maar! En het was fijn.... De gerechten waren bijzonder en echt, echt lekker. Heel knap, hoe ze binnen een klein gerechtje zoveel smaken tevoorschijn kunnen toveren. En daar heb ik een zalig glas witte wijn naar binnen gewerkt. Mag wat kosten, maar dan heb je ook wat. Alsof er een engeltje over mijn tong huppelde. Heel bewust gedaan, heel bewust van genoten. Later bedacht ik me wel dat ik met gemak twee weken boodschappen had kunnen doen van het geld. Of anderhalve tank in m'n auto had kunnen gooien. Maar goed, we hebben genoten en dat mag!

Ik heb Liefde kent veertig regels uit! En ik blijf het prachtig vinden. Het gaat om Ella, een moeder en echtgenote van veertig (deze leeftijd is niet toevallig gekozen!). Ze heeft haar vaste routines, iedere week is hetzelfde. Haar kinderen zijn inmiddels zo oud dat ze bijna het huis uitgaan en dat ze haar niet meer nodig hebben. Haar man is een drukbezette arts, met regelmatig een affaire hier en daar. Om haar leven wat meer invulling te geven, heeft ze een baantje aangenomen bij een uitgeverij, ze gaat manuscripten beoordelen. En het eerste manuscript dat ze onder ogen krijgt, is "Liefde kent veertig regels". Dat manuscript zal haar leven veranderen. Het boek vertelt over het leven van Ella, een vrouw die ogenschijnlijk alles heeft en toch niet gelukkig is. Tegelijkertijd lees je het manuscript, dat zich in een heel andere wereld afspeelt, in het Turkijke in de dertiende eeuw. Echt, echt heel mooi, een absolute aanrader!

Gisteren was NLDoet en wat was het leuk! Ik heb er gisteren al over gesproken in mijn hoedanigheid als MDO. Wat was het inspirerend, wat was iedereen enthousiast. Gisteren kreeg ik op Facebook de vraag of NLDoet ook iets is als je niet kunt hameren en timmeren. Ja dus. Bij mij in de omgeving waren er heel veel klussen die met tuinonderhoud te maken hadden. Nou raak ik in mijn vrije tijd geen schoffel aan, dus sorry NLDoet, dat denk ik niet. Maar er waren ook heel veel klussen waar het sociale voorop stond. Gewoon quality time doorbrengen met. Echt de moeite dus om volgende jaar de website te checken. Ook heel leuk, ik heb een oud-collegaatje van mijn vorige werk weer ontmoet. Ze sprak me aan: "Zeg, ben jij Mirjam?" Dat was ik natuurlijk, maar ik moest echt even een paar keer kijken wie zij dan wel niet was. Tja, het was zo'n dertien jaar geleden. Echt leuk! Zou zomaar kunnen dat we een keer gaan afspreken.

Mocht iemand Tivall willen proberen, laat het me weten! Ik heb namelijk weer codes gekregen waardoor je de producten gratis mag proberen. Altijd leuk, toch?

En dan ga ik nu mijn lalalalatte maken. Heerlijk! Ben zo blij met m'n koffiemasjientje. Heel fijne zondag allemaal, tot snel! X

zaterdag 22 maart 2014

Mirjam Down Under bij NLDoet

NLDoet! Het duurde even voordat Mme Down Under de juiste klus gevonden had. Het verschil tussen onkruid en een "echt" plantje kent ze namelijk niet, een tuinierklus behoorde dus niet tot de opties. Ook is het niet vertrouwd om Miss Down Under een hamer in de hand te geven vanwege mogelijke bedrijfsongevallen. Ook was door een kapotte innerlijke kachel was een binnenklus te prefereren.

Totdat haar oog viel op de advertentie Stichting Kompas - Mengelmoes. Daar zochten ze vrijwilligers voor hun breicafé. Kompas Mengelmoes staat voor sociale arbeidsactivering en integratie voor migrantenvrouwen, asielzoekers en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Even van de website geplukt. Het is niet zo dat ze alleen breien en haken, ze bewerken bijvoorbeeld ook leer. Ook mannen zijn van harte welkom. En hun producten zijn awesome! Tassen, kussens, wollen jasjes voor theepotten... Miss Down Under's porto begon meteen te branden.

Maar goed, terug naar de klus. Een beetje keuvelen met de doelgroep, gezellig een bakkie doen en dan ook nog wat moois creeren, dat leek Mme wel wat. Dat het zo'n dertig jaar geleden was dat ze voor het laatst een breinaald in de handen had: who cares. Vast wel iemand die het deze NLDoet Vrijwilliger met twee linkerhanden opnieuw wil leren. En ja hoor, Fatma was zo lief en geduldig om het haakproces te begeleiden. Best lastig, stroken van plastic tot een bloem om te vormen! En dan moet je ook nog tellen... Maar, dankzij steun en toeverlaat is het gelukt, trots!

Binnenkort wordt er een Nijmeegs object versierd met onze straatkunst, om aandacht te vragen voor deze prachtige stichting die overigens niet gesubsidieerd wordt door de Gemeente Nijmegen. Wat het object is, dat blijft nog even geheim, maar als jullie binnenkort in het Nijmeegsche iets groens met bloemetjes zien, dan weten jullie waar ze voor staan!

vrijdag 21 maart 2014

Cadeau by Anne & Mirjam Down Under

Neen, Anne showt hier niet de nieuwe lentemode. Anne laat hier het geweldige cadeau zien dat vandaag door de brievenbus dwarrelde! Van de ontzettend lieve en creatieve Trui! Mocht U haar blog nog niet kennen; echt even kijken. Voor de creaties die ze uit haar haakpen en naaimasjien tovert en voor de bijna nog mooiere foto's. Een tijdje terug kreeg Trui van mij wat blikken voor haar verzameling en als dank daarvoor kreeg ik deze prachtige creatie. Voor wie het zo gauw niet ziet: het is een hoes voor een tissuedoos die Anne zo oneerbiedig op haar bol heeft. Sorry Trui, ik ga 'm natuurlijk voor z'n oorspronkelijke bestemming gebruiken! Hij is prachtig, de botjesstof is zo lief en de hoes is zo knap gemaakt. De letters zijn met ieniemieniesteekjes bevestigd, er zit zelfs een mini-Anne op.... Met bloem! Anne had meteen door dat het presentje voor haar was (althans, dat meent ze), de envelop ging open, Anne kwam eraan en huppekee, daar gingdie. Okay, ze heeft 'm niet zelf op de bol gezet. Dat dan weer niet!

donderdag 20 maart 2014

Feest by Anne & Mirjam Down Under

Feest! Want op deze prachtige eerste lentedag is Mams Down Under jarig! Dat verdient een bloemetje en laten viooltjes nou de lievelingsbloemen van mams zijn. Die heeft ze ook wel verdiend, dit is alweer de negende verjaardag zonder mijn paps. Niet fijn.. Het gaat gelukkig heel goed, mams heeft veel vriendinnen die ook weduwe zijn en samen ondernemen ze veel. Maar toch, het gemis blijft. X

woensdag 19 maart 2014

Stemmen! by Anne & Vrouwtje Down Under

Vrouwtje en Anne gingen vandaag hun burgerplicht doen. Hoezo niet stemmen? Dat kan echt niet! Ik kan me de ellenlange rijen nog herinneren toen er in Zuid-Afrika voor het eerst gestemd kon worden na het apartheidsregime. Pardon, we dwalen af. Anne vond natuurlijk dat er op de Partij voor de Dieren gestemd moest worden, maar helaas, dat kan niet in het Graafsche. Ze denkt nu zelf maar een partij op te richten. Waar ze zich hard voor maakt? Meer brokken, meer knufs en alle dieren de kooien uit. Uiteraard moesten de dames ook een stemfie maken, altijd leuk, meedoen aan een hype! En, gestemd? Zo nee, kan nog! Kom op, doen!

dinsdag 18 maart 2014

Bandje by Anne & Vrouwtje Down Under

Omdat Miss Anne nog wel eens aan haar bloedoor krabbelt en dat niet de bedoeling is, had Miss Down Under het lumineuze idee om Anne een zwembandje om te doen. Opblazen en het krabbelen is verleden tijd. Helaas heeft Miss Anne zo'n brede nek dat het bandje maar net over dr koppie gaat en dan zit het al redelijk vast. Nog een keer omslaan, want anders is bandje veel te breed. Ziehier het resultaat. Vrouwtje heeft nog een poging gedaan om het bandje op te blazen, helaas. Dus, mocht iemand nog interesse hebben in twee zwembandjes, een is nooit gebruikt, de ander slecht een keer, dan U meldt zich maar. En waarom Anne zo up close and personal op deze foto staat? Vrouwtje had een mandarijntje in de hand en die was lekkur!

maandag 17 maart 2014

Nespresso by Mirjam Down Under

Een stretto voor Sjors en een latte voor mij.... Tja, als de knapste man van de Nespressoreclame voorbij komt, dan kun je natuurlijk geen oploskoffie serveren, wel? Vanavond wordt alles doorgegorgeld en morgen wordt het eerste bakkie geserveerd. Daar hebben we nu al zin in! Wel een puntje van kritiek lieve Dolce Gusto: kan de gebruiksaanwijzing de volgende keer weer gewoon met het alfabet? Die plaatjes, daar kan Miss Down Under niet zoveel mee.

zondag 16 maart 2014

Vasten - eten & schrijven

Hallo allemaal! Dank voor jullie leuke reacties op mijn vorige blog over de vasten. Qua eten gaat het best goed. Alleen 's avonds in het weekend.... Dan vind ik het best lastig. Ik mis m'n vino en choco dan behoorlijk. Daarom heb ik maar studentenhaver en gedroogde vruchten ingeslagen. Ook best lekker. Tja, het echte werk vind ik nog steeds lekkerder. :) Vorige week had ik eters en dat zijn echte toetjesmensen, voor hen had ik dus ijs ingeslagen. Geen hele grote bakken, maar er bleef toch over. Ik heb trouwens lekker meegepeuzeld. In eerste instantie was ik van plan om braaf met een bakje yoghurt erbij te gaan zitten, maar dat plan heb ik snel laten varen. :) Tja, die restjes... Die zaten een paar dagen later in mijn buik. Weggooien is tenslotte ook zonde. Vrijdag had ik een verjaardag, dat heb ik op een kop thee en een cola-light gedaan. De hapjes bestonden uit chips en nootjes, die heb ik braaf laten staan. Dat kostte me ook helemaal geen moeite, ik weet waar ik het voor doe. Hoewel een blokje kaas ofzo best lekker was geweest. Maar ja, dat werd me niet aangeboden! ;) Over het algemeen ben ik best tevreden over mezelf.

Met het schrijven gaat het goed! Tot nu toe heb ik bijna iedere dag nog kunnen schrijven en als het me een keer niet lukt, dan is dat niet erg, dan haal ik het op zondag in. Voor degenen die meer willen weten over deze schrijfreis, kijk dan eens hier: Liefde kent veertig regels. Kijk zeker bij dag acht, daar staat een prachtig gedicht van Peter Blum, in het Zuid-Afrikaans. Bijzonder! Inmiddels heb ik het boek binnen en ben ik ijverig aan het bijlezen. Tot nu toe vind ik het prachtig. De hoofdpersoon, Ella, een echtgenote, moeder en huisvrouw van veertig leidt haar leventje volgens het bekende stramien, echt iedere week is hetzelfde. Totdat ze in haar nieuwe baan een manuscript te lezen krijgt. Dat manuscript verandert haar leven.. Zodra ik het uit heb, zal ik er meer over schrijven, maar zoals ik al aangaf, vind ik het tot nu toe prachtig. Het speelt zich af in 2008, in Amerika en in de dertiende eeuw, in Konya, Turkije. Later meer!

O ja, die slang? Dat is mijn laatste aankoop in de strijd tegen de kattenkak in de tuin. Katten schijnen bang te zijn voor slangen, of ze nu echt zijn of niet. Dus toen ik deze voor het wereldbedrag van 20 centen tegenkwam bij de kringloop, kon ik 'm niet laten liggen. Hoewel hij eigenlijk te leuk is voor in de tuin.. Maar ja! Ik had me trouwens ook voorgenomen om minder vaak te kringen tijdens de Vasten. Ook in dat opzicht is wat matiging niet verkeerd. Tja..... Nog niet gelukt. Ik moet ook niet te veel tegelijkertijd willen, toch?

Ah........ Het zonnetje is hier eindelijk doorgekomen. Ik hoop dat jullie er al langer van hebben kunnen genieten. Veel liefs! X

zaterdag 15 maart 2014

Gezellig by Mirjam & Anne Down Under

Anne heeft iets nieuws bedacht. Normaal ligt ze naast m'n been, strak ertegenaan. Gezellig! Nu had ze bedacht dat de schoot van het Vrouwtje ook wel wat was. Kleine aanloop en hopla, erop. FF draaien.... Check! Vrouwtje vond het ook heel gezellig, totdat de benen in de kramp gingen. Fijn weekend allemaal! X

woensdag 12 maart 2014

Ongelukje by Mirjam Down Under

Oepsie, ongelukje.. Had Miss Down Under bijna zomaar Rokjesdag. Aangezien het onderhoud nog steeds achterstallig is, is ze de krochten van haar bureau maar ingedoken. Gelukkig lag daar nog een reservepanty. Hoefden de collega's de zonnebril niet op binnenshuis. Prettig!

dinsdag 11 maart 2014

Verstekeling by Anne & Mirjam Down Under

Kijk nou wie wij vandaag vonden: Flap! Helemaal zielig en alleen lag hij in de struiken. Net naast een flinke hondenhoop. Anne wilde de arme verstekeling meteen mee naar huis nemen. Lekker in bad doen enzo, een beetje vertroetelen. Maar misschien is er wel een klein tweebenertje zielig en alleen thuis. Zonder Flap. We hebben hem dus hier neergezet, duidelijk in het zicht. Hopelijk vindt zijn baasje hem snel. Of vindt hij anders een fijne gouden mandje. Succes Flap!

O ja: mocht iemand Flap herkennen: hij zit vlakbij de vogeltjes in het dierenparkje, hier in Grave.

maandag 10 maart 2014

Rokjesdag by Mirjam Down Under

Wat een weer gisteren, he? Zalig! Toch is Rokjesdag hier nog niet aangebroken. Dat heeft meer met het achterstallige onderhoud van bepaalde lichaamsdelen te maken dan met de temperatuur, maar goed. Hoe is het bij jullie, hebben jullie Rokjesdag al gevierd?

zondag 9 maart 2014

Toevallige ontmoetingen, Kringloop, Letsspreadsomelove, Weg = Weg

Wat een weer, he? Zalig! Miss Anne en ik zijn vanmorgen 'even' naar de Pepperdunes geweest. Eerst kwamen we een ander Frans bulletje tegen, alleen liep bulletje aan de andere kant van het schrikdraad. Maakte nix uit, want bulletje en Anne liepen er gewoon onderdoor, even knuffen met andermans baasjes! Heel prettig dat er deze keer geen elektriciteit op stond... We zijn Zeus en z'n baasjes al eens eerder tegengekomen, heel leuk! Na een kletspraatje kreeg ik Anne weer overhandigd (Mme wenste niet terug te komen onder het draad) en gingen we verder. Op naar de volgende verrassing. Want bij het water liep een hondje dat me best bekend voorkwam. Even baasjes kijken... Ja hoor! Bekenden van ons die onlangs hun boxer moesten laten inslapen waren er met hun andere hondje, een Schnautzer van een half jaar. We zien elkaar niet zo vaak, dit was wel heel erg toevallig. En leuk! Fijn om weer even bij te kletsen, want het verliezen van je huisdier, dat hakt erin. Miss Anne vond het nogal nodig om Snorretje er even op te wijzen dat Mme ouder en wijzer is en dat er dus heel braaf naar haar geluisterd moest worden. Onzin, want Snorretje was hartstikke braaf. Wat een leuk ding! Heel opgewekt, heel gezellig. Anne ligt nu uitgeteld op de bank, want ja, zo'n jonge blom bijhouden, dat vergt wat. En morgen gaat ze weer naar de BSO, dat wordt dus nog even flink uitrusten.

Vrijdag was ik in Wijchen om wat dingen te regelen, en aangezien ik daar toch was, ben ik even bij de boekhandel binnengelopen. Wat een teleurstelling! Het was natuurlijk vlak voor de Boekenweek, de etalage moest nog ingericht worden enzo, maar wat hadden ze weinig. De boekensectie voor volwassenen was even groot als het kaartengedeelte. Het deel voor de kinderen was zelfs groter. Nou zeg... En dit was ooit een geweldige boekhandel. Zo zonde. Bij de kringloop ben ik nota bene beter geslaagd, met het vervolg van Paula van Isabelle Allende en een boek van Bill Bryson. Heel blij mee! De verkoopster vroeg wat ik van de prijzen vond. Sinds een tijdje was zij namelijk verantwoordelijk voor de prijzen en ze wilde weten of ze een beetje goed zat. Aangezien ik 4 euro mocht afrekenen voor deze 2 boeken, vond ik dat ze bijzonder schappelijk geprijsd waren. Verkoopster helemaal in haar sas. En ikke ook, want Verkoopster vond dat ik een echte Lezeres was. Kon ze aan mijn buit zien. :)

Kennen jullie het 365dagenproject van Studio Zakka al? Iedere dag maakt ze een foto van een hartje en die deelt ze met #365letsspreadsomelove op Instagram. Zo leuk! Een tijdje terug had ik me ferm voorgenomen niet mee te doen. Ik had geen zin in om weer 365 dagen iets te moeten. Nee. Ik was net zo blij dat ik hier besloten had om het iedere dag bloggen los te laten. Maar ja, ik bleef maar hartjes tegenkomen... En als ik ze dan toch zie, kan ik ze net zo goed even delen op IG, toch? Dus ja..... Ik doe toch mee. Maar alleen als ik echt een leuk en origineel hartje tegenkom. Das toch behoorlijk regelmatig. Ik zal hier nog wel een hartjescompilatie delen, maar als je niet kunt wachten, dan kun je bij #365letsspreadsomelove kijken of bij mij: MirjamDownUnder.

En o ja, mijn Weg = Weg project? Ik zit al over de 400! Scheelt natuurlijk als je boeken blijft kopen, dan blijf je spullen houden om weg te doen... Ahum. Ik heb wel een stok achter de deur gekregen, de vriendin bij wie ik mijn troepjes nogal eens dump, gaat waarschijnlijk stoppen met de tweedehandsverkoop. Geen idee waar ik dan naartoe moet met m'n spullen. Aan de bak dus!

Hele fijne zondagmiddag & avond nog, geniet ervan!

zaterdag 8 maart 2014

And the chocolate goes to.... by Mirjam Down Under

Rapapa.... Licht uit, spot aan! De Notaris heeft alle likes, reacties van Facebook en hier in de hoge hoed gedaan, goed gehusseld... Welnee! De random number generator is veel makkelijker, dus de Notaris heeft de nummertjes op het wereldwijde web ingegeven en daar kwam de winnares binnen een seconde uitrollen. De Notaris hoopt dat U haar op haar blauwe ogen gelooft. want het is niet gelukt om er een screenshot van te maken. Anyway!

De chocopumpsjes gaan naar haar. Grappig, we kennen elkaar al heel lang. We komen uit het zelfde dorp, hebben op dezelfde middelbare school gezeten. Daarna zijn we elkaar uit het oog verloren, en toen werden we collega's. Dat zijn we nu niet meer, maar ze volgt me al een tijdje op Facebook. Als je van kaarten houdt, ga even op haar blog kijken! En dan wensen de Notaris en Anne jullie een heel fijn en zonnig weekend! xx

woensdag 5 maart 2014

Vasten!

Ieder jaar, vanaf Aswoensdag, begint voor mijn manager de Vastenperiode. Voor wel meer mensen natuurlijk, maar hij doet er actief aan mee. Alcohol, snoep, dat soort dingen laat hij staan en voor de rest eet hij alles, maar met mate. Kan ook wel lijen, meneer is vrij groot en niet tenger, zeg maar. ;)

Vroeger (lang geleden!) deed ik als braaf Katholiek meisje ook mee met de Vasten. Ieder snoepje werd keurig in mijn trommeltje gedaan. En met Pasen mocht het snoep dan eindelijk opgegeten worden, als het keihard was. Maakte niet uit, snoep was snoep. Dat trommeltje was trouwens een spaarpot, met Dagobert Duck erop. En ik had de sleutel, dus af toe... Als ik het niet meer kon houden, werd er toch stiekem iets de trommel gehaald. Niet tegen m'n moeder zeggen, he? ;)

Inmiddels ben ik al jaren niet meer praktiserend, ik kom alleen nog in de kerk voor bruiloften en begrafenissen en bij herdenkingsmissen. Vindt m'n moeder erg jammer, maar ja, zo is het nu eenmaal. Maar dit jaar heb ik wel besloten om mee te doen met de Vasten. Niet zozeer vanuit een spiritueel standpunt, meer om een tijd wat gematigder te leven.

De aankomende veertig dagen eet ik geen snoep, taart en aanverwante artikelen en alcohol komt er voorlopig ook niet in. Dit lijkt me een mooie manier om langzaam maar zeker naar het zero-sugar-beleid te werken. Grappig: een collega viert aankomende week z'n verjaardag en afgelopen week stuurde hij al een mail naar iedereen op de gang, of we wilden laten weten of we zouden komen ivm de bestelling van de taart. Ik mailde terug dat ik hem wel het allerbeste zou komen wensen, maar dat ik de taart zou overslaan ivm de vasten. We konden eigenlijk alleen mailen dat we of wel of niet zouden komen, maar ik ben nu eenmaal wat aparts. ;) Laat hij toch denken dat ik helemaal niets zou eten! Ha, dat wil niemand meemaken, dat ik honger, pardon trek heb! Nee, ik houd het voorlopig hier bij.

En laat de docente bij wie ik mijn cursussen creatief schrijven gevolgd heb, nu een thuisschrijfcursus organiseren voor de Vasten! Daar heb ik me natuurlijk meteen voor ingeschreven. De cursus is gebaseerd op het boek Liefde kent veertig regels van Elif Shafak, voor het gemak hier even een link naar Bol. Geen reclame! Iedere dag, behalve de zondagen, wordt er geschreven. Ongeveer een half uur tot zo'n drie kwartier. Het boek komt hopelijk zsm binnen (besteld bij mijn nieuwe vrienden van Amazon!), dan kan ik ook gaan lezen. Ben heel benieuwd!

Binnenkort meer! Groetjes vanaf de bank, met een appeltje en een glas water. Dag 1: check!


dinsdag 4 maart 2014

Dubbele Dokkie by Anne & Mirjam Down Under

Jaja, daar waren we weer! We mochten op controle komen, Anne's flap moest geïnspecteerd worden. En deze keer hadden we gewoon twee dokkies in plaats van een! Dokkie Een meende namelijk dat we toch moesten opereren. Hoewel Anne's flap alleen bovenaan verdikt is door het bloed en de gehoorgang niet vernauwd, meende ze dat dat toch nog zou kunnen gebeuren. En het verschrompelen van het kraakbeen kon pijn gaan doen. Of Mme nog steeds met dr koppie schudt. "Ja, maar niet alleen met dr kop, met dr hele lijf." Of Mme bij haar oor krabt. "Ja, maar ze heeft zowiezo jeuk, dat hoeft niet perse hierdoor veroorzaakt te worden." Hmm..... Dokkie Twee erbij gehaald. Haar hebben we meestal en ze weet dat we niet van operaties houden. Als het niet perse nodig is, tenminste. Dokkie Twee gaf aan nog vijf weken te willen wachten, dat is bij hen in de praktijk gebruikelijk. De operatie is me uitgelegd, daar stond ik niet over te juichen, best wel intensief. En na de operatie mag er natuurlijk ook niet gekrabbeld en gejeukt worden... Hoe dan ook krijgt ze haar puntoortje niet meer terug, het zal een flapoor blijven. Maar ja, als dat alles is... Haar prachtige persoonlijkheid houdt ze natuurlijk! Dokkie heeft het bloed weer uit het oor gehaald, voorlopig kan Mme er weer even tegenaan. En we wachten maar weer af.

maandag 3 maart 2014

Afgelopen week viel de Volkskrant weer eens op de mat. Ik heb een gratis proefabonnement genomen, altijd fijn! Hoewel.. Voorheen nam ik wel vaker een  proefabo en naarmate de stapel ongelezen kranten groter werd, hoe schuldiger ik me voelde. Onzin toch, om iets in huis te halen waar je vervolgens niets mee doet? Vooruit, de zaterdagkrant nam ik meestal wel door, maar daar bleef het dan bij. Niet meer! Dinsdag zat ik aan de eettafel door de krant te bladeren. Ik had wat haast, ik wilde eigenlijk een tv-programma zien. Niets bijzonders, gewoon een uurtje kassie kijken. Maar het ene na het andere artikel sprak me aan, het was ouderwets genieten. De hele avond is de compu niet aangegaan en het andere kassie ook niet. En dat beviel zo goed, dat gaan we vaker doen!

Vrijdag had ik een workshop stempels maken, bij Conny van Onny's Creations, samen met Emily van Atelier Eem. Mirjam van Mims Tasjes gaf de workshop. Miss Anne mocht ook mee, gezellig! Kon ze lekker met Lobbes, haar boxervriend spelen. Ook de eettafelstoelen met wieltjes waren een groot succes. Miss Anne houdt wel van een beetje aandacht, dus ze kwam regelmatig een kijkje nemen. Gezellig! Hop, op de stoel en daarna, pootje voor pootje op de tafel. Althans, dat was het plan, want daar stond het lekkers! Alleen was Mme de wieltjes niet gewend, dus donderde ze er nogal eens vanaf. Fijn, iedereen weer een hartverzakking. Voor de acrobatiek is Mme duidelijk niet in de wieg gelegd. De workshop was erg gezellig, leuk om zo de andere blogdames te ontmoeten. Op de foto hierboven zien jullie het resultaat, goed he? De pump is van mij, logisch natuurlijk, want wat moet een Miss Down Under zonder schoentjes? Een van de labels en de postzegel met Mail is ook van mij. Dit smaakt naar meer, gauw weer aan de slag!

Hele fijne avond, geniet ervan! x

zondag 2 maart 2014

The Beach by Anne & Mirjam Down Under

Wat een weer, zalig! Perfect om de pootjes te strekken op het strand. Op het strand bij ons om de hoek dan, de Pepperdunes. Het werd een echte dameswandeling, we hadden gezelschap van twee Maxibullen en hun Vrouwtjes. Gezellig! Anne mag dan ietsje lager op de pootjes staan dan de andere dames, ze staat haar Bulletje wel. Ze is net zo snel en als iets Mme niet bevalt, dan wordt dat heel duidelijk aangegeven. De kaas wordt bepaald niet van de brokjes afgegeten, o nee! Nu zitten we lekker rozig op de bank, ook fijn. Gezellige zondag nog gewenst!

zaterdag 1 maart 2014

Alaaf by Anne & Mirjam Down Under

Er staat een paard in de gang.. Jaja, een paard in de gang... Bij juffrouw Jansen! Hoe vinden jullie onze kostuums? Anne en Vrouwtje zijn er helemaal klaar voor, carnaval 2014. Mocht U zich afvragen wat de outfit van Juffrouw Down Under moet voorstellen; de Schone Slaapster natuurlijk! Alaaf!